هرچی در مورد چای شنیده اید را فراموش کنید؛ این ماچا است!

در طول 4000 سال گذشته چینی ها از چای به عنوان دارو برای درمان التهاب، تب، استرس و بسیاری دیگر از بیماری ها استفاده می کردند. چینی ها این چای را به صورت قالب های کیک مانند نگه داری می کردند و در زمانی استفاده آن را تبدیل به پودر می کردند. راهبان ژاپنی که در قرن های هشتم و نهم میلادی به چین سفر می کردند با خواص شگفت انگیز این چای آشنا شدند. البته چهار قرن دیگر طول کشید تا این پودر با ارزش در ژاپن به طور گسترده شناخته شود.

در قرن سیزدهم میلادی یک راهب ژاپنی به نام ایسا کتاب مشهور “چگونه با نوشیدن چای سالم بمانیم ” یا همان ” کیسا یوجوکی ” را نوشت که با این جمله شروع می شد” چای داروی نهایی برای سلامتی روحی و جسمی است و با مصرف آن رژیم غذایی شما کامل می شود.” ایسا در واقع به چیزی اشاره می کرد که ما امروزه به آن ماچا می گوییم: چای نهایی طبیعت
در اصل ماچا به معنی چای پودر شده می باشد. ماچا در واقع چای سبز تخمیر نشده می باشد که با آسیاب کردن تمام برگ و تبدیل آن به پودر تولید می شود. برگ های چایی که برای درست کردن چای ماچا استفاده می شوند بایستی در سایه پرورش یابند تا میزان کلروفیل و ال تیانین آن ها افزایش یابد. در مرحله ی بعد این برگ ها دستچین می شوند به آرامی بخار دهی می شوند تا از اکسیده شدن آن ها جلوگیری شود. سپس ساقه های آن جدا می شوند و در نهایت با آسیاب سنگی تبدیل به پودری سبز رنگ می شوند.
برخلاف چای های معمولی که در آب خیسانده می شوند پودر ماچا با آب مخلوط می شود و به طور کامل مصرف می شود. بنابراین کسانی که از چای ماچا استفاده می کنند به میزان بیشتری از آنتی اکسیدان ها، ویتامین ها و مواد معدنی بهره می برند.

نتایج آزمایش های ORAC ( ظرفیت جذب رادیکال اکسیژن) که به تازگی انجام گرفته است نشان می دهد که یک گرم از چای ماچا دارای 1384 واحد ORAC می باشد که در مقایسه با ذغال اخته که دارای فقط 253 واحد می باشد دارای مقادیر آنتی اکسیدان بسیار بیشتری می باشد. همچنین ماچا دارای مقادیر بسیار زیادی از کاتچین ها مخصوصا ای جی سی جی ( اپی گالو کاتچین گالات ) می باشد. نتایج یک تحقیق که در مجله ی کروماتو گرافی در سال 2003 منتشر شد نشان می دهد که ماچا تقریبا سه برابر بیشتر از چای معمولی که دم می شود ای جی سی جی دارد.